Тадархан

Тізектіглер тізегін игіртпин,
Азахтығлар азағын ардатпин,
Постаң полған пос чооғына киртініп,
Кöстең кöскен кöс чалынын читіріп,
Синнең хости сыр сағызым саңнал тур…
Тадар табан тат сағызы чох полып,
Сағаа тиңни артығын хыйғылаам,
Синнең хости сас сöзім чарғылаан:
Тізеем полза, тізектене пирбе,
Азаам полза, азаамны узурба,
Сöс ағыны чӯзер муң асхырланып,
Синнең пірге, синнең тиңни,
Пір халыхтап, хылынып, хул полбин,
Пос орынның ил чазыдын піле тура,
«Хатығ хуйах пол пир !» – тіп,
Чир пöлілбес оңдайынаң
Пір аасха тартынчам…
Читон читі хуйағымның тöстерін
Пір öмее тут пир сайах сағам кӯстерін !
Пiр илге ал пир кöс кöрiнмеен сöстерiн !
Минi зе иң чағын арғыс идіп,
Чуға полған сööктерімні киптеп пир,
Тадар Ханыңнаң !
Аннаң артығын за паза мин алынмаам,
Аның артығына паза мин пазырбаам !..
Чарир ползын, илбектіглiг Хан Тигiр !

Кӧріг

‎